Appelgeur

De kelder binnen lopen. Meteen wordt de neus aangegrepen. Vergeten liggen appelen in het donker op roosters of omgekiepte manden. Men heeft geen zin in zielesentiment, men kan maar toch niet tegen: de appelgeur is een branding. Hoe kon men zo lang van zoet en zuur afzien?
Men staat in het huis van grootmoeder. De reinettes keren in de ontvallende herfst terug. Men zal cider van de afvallende maken, de verschrompelde versheid owerwintert.