Jaloers? De Kift in Paradiso 25/02/2009

Met deze fanfarende gezellschap gaat het er gastronomisch aan toe, dit jaar komt één hoofdgerecht op de tafel en dat is Hoofdkaas. Hollandse Glorie.

Uit de pruttelende Kift-keuken resulteerden de laatste twintig jaar de LP Yverzucht(1989), Krankenhaus (1993), Gaaphonger (1996) - met als uitgangspunt de overwintering van Willem Barentsz op Nova Zembla (1596), Vlaskoorts (1999), Koper (2001), Vier voor Vier (2003), 7 (2006) en Hoofdkaas (2008). Een bijzondere CD-verpakking voor ons fromage gourmets (afgekeken bij de kater, ikzelf ging op deze avond diëten, geen idee hoezo): velours variante voor liefhebbers, luxieuse Bourgondische versie voor fijnproevers. Elk exemplaar is uniek, begreep ik.

De leden van de in 1988 opgerichte Kift zijn afkomstig uit het punkgepruttel van de jaren tachtig. Naast muzikale daden zijn onze chefs ook voor andere kunstvormen verandwoordelijk. We lieten het ons smaken met onder andere 'De IJzeren Hond' - een muziek en theater combinerende verfilming van Vlaskoorts, diverse frans- en duitstalige versies van hun composities en de film 'De Arm van Jezus' onder de regie van André van der Hout die bij het International Film Festival Rotterdam voor een Tiger Award werd genomineerd. De Kift ontleent ook graag hun teksten aan de literatuur: 'Vier Voor Vier' is een opera gebaseerd op het toneelstuk Elisabeth Bam (1928) van de Russische schrijver Daniil Charms, Ruslands grootste absurdistische schrijver. Verder vormden Werken van Wolfgang Borchert, E.M. Remarque en Jan Arends vormen de basis voor de CD Krankenhaus'.

Vlotte ellebogen voor vlotte instrumentalisten op deze avond, de introductie video was op zich al een lekker hapje. Potten- en pannenmuziek, fanfaretoeters, knapperige koorzang, autochtone down-to-earth poëzie opgezet na punk-pop avant-garde. Zelf onder de indruk van de bassist en de uigebreide blaasectie, mooi gezicht toch met spokende Pa Heyne op het podium.

Van hoofdkaas krijgt man dorst, zegt een oud hollandse spreekwoord. Of toch Fleskorts?

De Kift - Bezetting:
Ferry Heyne : zang, trombone, trompet, gitaar
Jan Heyne : trompet
Han Hulscher : trompet
Patrick Votrian : trombone, tuba
Mathijs Houwink : (contra)bas
Wim ter Weele : drums, gitaar, zang
Pim Heijne : gitaar, banjo
Frank van den Bos: zang, toetsen

Don't look back (in anger?) Reloaded

''London (ANP): Oasis is door de lezers van muziekblad NME uitgeroepen tot beste Britse band.''

Godverdomme spa rood kut. Kan iemand aan me eindelijk uitleggen hoezo deze band in verband met concepten als 'goede muziek', 'award' en 'beste Britse band' wordt gebracht?

''De broertjes Gallagher waren genomineerd voor zeven NME Awards, maar namen er slechts een mee naar huis na de uitreiking in Londen.''

Juist zo. Anger management?

Muse was de grote winnaar met drie prijzen. Het trio werd uitgeroepen tot beste live band, het boekje bij het live-album HAARP kreeg een award voor beste artwork en zanger Matthew Bellamy werd uitgeroepen tot meest sexy man. De Amerikanen van The Killers kregen de award voor beste internationale band.

Verder: ''De mannen van The Cure werden geëerd met de Godlike Genuis award.''

Godlike Genius? Jezus! (lekker makkelijk) Als men ook weet dat juist Tim Burton de award overhandigde krijgt het hele verhaal een bijna apocalyptische dimensie.

De Amerikaanse tieneridolen Jonas Brothers wonnen twee prijzen, een voor slechtste band en een voor slechtste album. ''Listen Up'' zouden die Gallaghers zeggen.

Damon Albarn en Graham Coxon, die samen Blur vormen, gaven voor het eerst in bijna tien jaar samen een optreden tijdens de uitreiking van de prijzen.

Bittergarnituur

Bittergarnituur van Arthur Wevers een lekker hapje? Gaan wij proefen op woensdag 04/03/2009 in De Nieuwe Anita in Amsterdam met een lezing van passages uit het boek door Erik Bindervoet, Arie Storm en P.F Thomése.

De roman - helemaal in sonnetten geschreven: 207 gedichten! - is ongetwijfeld een dik poëziedebuut en verschijnt eind februari 2009 bij Uitgeverij Contact.

Arthur Wevers (1970) studeerde Franse taal- en letterkunde en werkt als vertaler, freelance redacteur en kaartverkoper. Blijkbaar heeft hij ook weinig op met Limburgers in het algemeen en Camiel Eurlings in het bijzonder. Al een teken van smaak.

Langzamerhand er de smaak van beetkrijgen? Proefje:

Orgaanvlees #1

Wanneer de wratten die op je wangen wrochten,
de schurftige schimmel die je scharlaken schoft
en de puike puisten die je penis pochten
tot een plakkerige placenta zijn geploft,

wanneer de maden die op je mondje mochten
en waar je romper duchtig mee was opgedoft
door de krochten van karbonkels zijn bevochten
en zich slijmerige staketsels heeft gesloft,

en wanneer de zure zompen van je zwendelaar
die in de grachten van je gesteggel graaien
uit de broeiende bochten van je bottelaar
een warm en warrig windje heeft weten waaien,
dan kachel je krachtens de kloekste klachten klaar
om de tepels van een teefje te bevlaaien.

Orgaanvlees #2

Je schuifelt als een schunnige sloerie op schuim
en je kunt wel pront met je prammetjes protsen,
je verlokkende lipjes verpruilen tot pruim
en hups de hammen van je hoempertje hotsen

zodat je de lullen met een zwenk van je luim
doet kloenen tot knoestige knoeperds van knotsen,
laat druipen van de klodders voorvochtige fluim
en prangt tot de drang je grot bronstig te botsen—

maar op een dag zullen je tetten gaan lellen,
zal je zompige schede verzuren tot bom
en zal je bekoorlijke krentje verdrellen,
en dan kijkt er nooit een blitse bonker meer om
en laat je geen enkele zwengel meer zwellen,
want dan ben je alleen nog maar lelijk en dom.

Orgaanvlees #3

—en begint er pardoes zo’n geilheid te goesten
in de greppelse put van m’n onderste buik
dat m’n paal bijkans uit m’n lijfgoed komt proesten
en mijn scrotum ontploft als een barstende kruik

en hoe ik de behoefte konkel te foesten
met de ijlende macht van mijn harses ook fnuik,
ik slaag er niet in m’n beroering te koesten
zodat ik als een gnuivende fokstier ontluik,

dus bonk ik het dek af, bestorm het vooronder
en sleep daar begeesterd mijn gleuf in de wacht,
maar die ziet groezel en zo bleek als de donder
en verkleumt als een zeugje dat wacht op de slacht.
Volgens haar moet ik vanavond maar zonder:
er blubbert een vunzig gulpje prut door d’r schacht.

Fragmenten

[1:1]
Iets langer dan een half jaar geleden,
dat was in 2008, in de tijd
dat ik helemaal was afgegleden
naar de bodem van het voldongen feit,
gebeurden er verschillende dingen
die amper met elkaar samenhingen
en die uiteindelijk ook allemaal,
op zichzelf genomen, als triviaal
en nikszeggend te omschrijven waren,
maar die zich wel zo samenvoegden dat
ik vermoedde dat er iets achter zat,
een zin die die toestand kon verklaren,
en dat terwijl zo’n verband er misschien
dus echt niet was. Hoewel… we zullen zien.

[1:2]
Het was in elk geval precies de dag
waarop mijn vriendin me vertelde dat
ze geen toekomst met mij voor zich zag
en het helemaal met me had gehad,
dat ik pas duidelijk de indruk kreeg
dat Arthur Wevers iets voor mij verzweeg.
Dat was op een donderdag, want net
als in mijn studententijd zat ik met
ons vaste groepje van de faculteit,
dat toen trouwens al begon te slinken,
maar weer eens gestadig bier te drinken
in De Pels. We hadden het uitgebreid
over dezelfde uitgekauwde zaken
waar we eigenlijk altijd over spraken

[1:3]
en we zaten zoals gewoonlijk aan
de tafel bij het raam—de bolle, Bas,
Jan en Bart—de ene met een goeie baan
waar hij allang op uitgekeken was,
een al dan niet zwangere vriendin
en een ruime en lichte woning in
een suffe buitenwijk, de ander met
een scharrel of een vriendin waar hij het
eigenlijk al een tijd mee had gehad,
een of ander stompzinnig baantje bij
een boekhandel of een uitgeverij
en grootse plannen waar geen schot in zat—
maar op die ene bewuste dag verscheen
Wevers pas tegen een uur of halfeen.

[10:1]
‘We hadden wel biertjes kunnen kopen,’
zei Wendy Schmidt. We stonden in de keuken.
Ze trok de la van de vriezer open.
‘Sorry hoor, maar ik wil niet met je neuken,’
zei ik. ‘O nou, okay,’ zei Wendy Schmidt.
‘Ik heb een vriendin, en die wil dat niet,
dat ik met een ander neuk.’ ‘Dat weet ik toch,’
zei Wendy Schmidt. ‘Suzan en ik neuken nog
maar zelden, maar toch het kan niet zo zijn
dat ik met een ander neuk. Mijn leven
wordt bepaald door een doelmatig streven
en een rechte en functionele lijn,
die doorbroken wordt als ik vreemd zou gaan.’
‘O,’ zei Wendy Schmidt. We keken elkaar aan.

[10:2]
‘Wil je een pizza quattro stagione
of een peperoni?’ vroeg Wendy Schmidt.
‘Sinds ik met haar samen ben gaan wonen
vraag ik me echter af of dat streven niet
buiten mij om tot stand gekomen is.’
Ze deed de la weer dicht. ‘Tja, weet je, Chris,
dat kan mij dus helemaal niet schelen.’
Wendy Schmidt begon mijn hoofd te strelen
en pakte me vastberaden bij mijn kin.
Ze duwde haar dikke lippen op mijn mond
en kreunde toen haar tong de mijne vond.
Daarna strompelden we de kamer in,
waar we zoenend op het bankstel zakten
en Wendy Schmidt me bij mijn ballen pakte.

[10:3]
Ik voelde mijn lul meteen verstijven.
Wendy Schmidt begon vastbesloten
over mijn zwellende lid te wrijven.
Ze kneedde mijn overvolle kloten,
waarin zich een zwoele gloed verspreidde
die zeker tot neuken zou gaan leiden.
Ik haalde de hand van Wendy Schmidt
weer uit mijn kruis en herhaalde dat ik niet
met haar wilde neuken. ‘Dat heb je daarnet
toch al gezegd,’ hijgde ze in mijn oor.
Ik duwde haar van me af. ‘Sorry hoor,
ik vind het behoorlijk ongepast om met
de vriendin van een goeie vriend te neuken.
Dat ligt niet aan jou. Ik vind je een leuke,

[10:4]
mooie vrouw, maar er komt dus niks van in.’
Ik wou opstaan, maar ze hield me tegen.
Ze keek me vragend aan. ‘Maar ik heb zo’n zin
om je te neuken,’ hijgde ze. We zwegen.
Ze sloeg haar armen om mijn nek. ‘En toch
komt er niets van in,’ zei ik. ‘Sterker nog,
ik wil al met je neuken sinds de dag
dat ik je voor het eerst in De Doffer zag.
Weet je eigenlijk wel hoe geil je bent?’
vroeg Wendy Schmidt. Ze graaide naar de knopen
van mijn spijkerbroek. Ze trok hem open.
Ik vond het een onwerkelijk moment.
Ik vond het volstrekt ongeloofwaardig dat
ze juist dat soort gevoelens voor me had.

[12:1]
Arthur Wevers was dol op orgaanvlees,
vermits het in een product verwerkt zat
waarvan vorm noch inhoud er nog op wees
dat men met orgaanvlees te maken had.
Hij at graag kroketten, döner kebab,
frikandellen, nuggies, een berenhap,
vlammetjes, Vietnamese loempia’s,
kipfingers, een kapsalon kip met kaas,
chorizo, peperpaté en leverworst.
Maar allicht at hij toch het liefst van al
gewoon een ouderwetse bitterbal,
met ragout onder die krokante korst,
die zijn fijne smaakpapillen streelde
met zijn bloemrijke, subtiele weelde.

[12:2]
En hoewel hij zich realiseerde
dat men zijn teerbeminde bitterbal
zo goedkoop mogelijk produceerde
uit het meest afstotende slachtafval—
dat men varkenspens, -botten en -poten,
hersenen, uiers en stierenkloten
tot blubber verkookte en vermaalde
en door kruiden en paneermeel haalde
nadat men er ballen van vervaardigd had,
at hij nooit niertjes of varkenslevers.
Dat zag er vies uit, vond Arthur Wevers—
zodat men wel moet concluderen dat
het mede aan de presentatie lag
dat hij de bal als een traktatie zag.

[18:1]
Onbelangrijke bijzonderheden
waartussen schijnbaar geen verband bestond
en die er eigenlijk niet toe deden,
een baan die ik ongeloofwaardig vond,
spanningen, een vriendin die niet meer met
me neukte en me haar huis had uitgezet,
al dan niet behaarde geslachtsorganen,
katoenen ondergoed, een nymfomane
die me een pizza aangeboden had
en die luid kirrend was klaargekomen,
haar vriend die me in huis had genomen
en die dagelijks bitterballen at,
blikken bier, shag, moderne vrouwen
die seks niet als iets intiems beschouwen,

[18:2]
flapteksten, facturen, feiten checken,
uien, aardappelpuree, kipfilet,
een decor, dubbelzinnige gesprekken,
heupen en een robuuste kont, cup D,
dikke tieten die van de zekerheden
van hun bestaansgrond leken afgesneden,
Gerrit Kouwenaar, een knetterende scheet
die een schertsvertoning de das omdeed,
je verplaatst je gewicht nog niet, en één,
je stapt naar achteren met rechts, de break,
in een discotheek zat ik van de week,
gewicht verplaatsen naar het rechterbeen,
mensen die een contact concretiseren
door driftig met elkaar te copuleren,

[18:3]
onduidelijke blikken, hoofdpersonen
die één enkelvoudig doel nastreven,
tampons, laarzen, hoofdpijn, samenwonen,
een saai en ongeloofwaardig leven,
woede, frustratie, een geslachtsorgaan
dat van zijn woeste haardos was ontdaan,
wat toch beter oogde dan een schede
die begroeid was met bijzonderheden,
urgentie, een gevoel van achterdocht
dat bijna tastbaar was, herkenbaarheid,
een collega van de publiciteit
die zichzelf uitermate goed verkocht
maar Arthur Wevers’ opzichtige gedrag
en opschepperij blijkbaar niet doorzag,

[18:4]
een stijve lul, een onbehaarde schede—
er begon een zekere eentonigheid
in mijn overpeinzingen op te treden—
schnitzel en friet, De Pels, causaliteit,
onze zucht naar ordening, een onbestemd,
getailleerd zuurstokroze overhemd
dat om een vette pens gespannen zat,
linkerhand op het rechter schouderblad,
linkervoet, rechtervoet, een, twee, drie, vier,
gewicht verplaatsen naar het rechterbeen—
die dingen gingen allemaal door me heen
terwijl ik het zoveelste blikje bier
naar binnen goot, ik goot mezelf vol,
en ondertussen Wevers, Esther Krol

[18:5]
en dinges in de kroeg, al die dingen,
gebeurtenissen en bijzonderheden
die amper met elkaar samenhingen
en er eigenlijk nauwelijks toe deden,
ze gingen door me heen, dienden zich aan,
drongen zich op, er begon iets te ontstaan
een idee, een vorm, een vorm van samenhang,
in mijn dronken kop kwam er iets op gang,
logica, causaliteit, symmetrie,
duiding, structuur, iets wat orde schiep
in een werkelijkheid die overliep
van de nietszeggende details en die
om een vorm van organisatie vroeg,
terwijl Esther Krol en Wevers in de kroeg—

DIY

Click on the pic to maximize the view.

Tatort: Inspektor Mary erkundigt...

Wir gehen den Zahlen auf die Spuren... hautnah.

Berichtprotokoll SO-22/02-XY:
Einbruch 1: Di. 10/02/2009, sagen wir 18:00
Einbruch 2: So 22/02/2009, sagen wir 23:30

Fest steht, daß...

- 80% der Einbrecher durch die Eingangstür einbrechen. Richtig. Dann auch durch das Fenster wieder raus, am liebsten noch wenn man gerade an sie vorbeiläuft und zurück in das Schlafzimmer geht.

- laut Statistiken die meisten Einbrüche tagsüber zwischen 16 und 18 Uhr stattfinden. Kaffee&Kuchen, aber bitte mit Sahne. Ein Löffelchen Zucker für mich. Du? Auch schön nachts gegen 23h30 zum Kamillentee.

- eine nicht gut beschützte Eingangstür selten länger hält als 3 Minuten. Wozu denn auch? Hat man denn keinen Schlüßel?

- ein Einbruch nicht länger über 10 Minuten dauert, im Durchnitt 30 Sekunden. Tür zu, los! 10 Meter, Küchen: Check, drehen, Licht an, nach Links, nach rechts, Wohnzimmer: Check, Geräusch, stop, chuuuut...., zurück, 10 Meter, Schlafzimmer: Check. Hallo! Stop.

- weniger als 1% der Einbrüche mit Glasbruch verbunden sind. Sicherheitsschlößer sind ja auch schöner und Holz ein viel edleres Material. Einschlagen? Wie ordinär. Wie laut. Kindern schlafen um diese Zeit. Lieber kaputtziehen, und von innen bitte.

- 90% der Einbrüche unter die Kategorie "Gelegenheidseinbruch" fallen. Gemütlich! Komm doch mal wieder zur Gelegenheid vorbei! Du kennst ja den Weg, die Tür steht Dir jede Zeit offen, fühl dich wie zuhause!

Inspektor Mary erkundigt: Ein Fall für zwei.

Years Of Refusal: Cover speculations

Sandrine fragt: Warum ein Baby auf dem Cover?

Jens spekuliert: Das Baby auf dem Cover ist wohl

a) eines dessen Eltern sich über Moz kennengelernt haben,
b) es geht wohl auch um die Tattoos und außerdem
c) ist "The Hand That Rocks the Cradle" gar nicht drauf, haha.

Sandrine reagiert:

zu a)
Der Sherlock in mir hat recherchiert: Das Baby auf dem Years of Refusal-Cover ist Sebastien Pesel-Browne, Sohn von Charlie Browne, Morrisseys langjähriger Assistant-Tour-Manager, und Susan, die Charlie auf einem Morrissey-Konzert in Boston kennenlernte. Ein Punkt für Jens.

zu b)
Einige glauben, daß Moz das Konzept von Vaterschaft auslachen würde. So? Andere behaupten, er umarme sein eigenes Kind. Danke Jens, daß du mich auf das kryptische Da-Vinci-Code-Zeichen auf der Babystirn hinwies: Ein umgekehrtes M, das uns sagt, das Baby sei das entstande Resultat aus dem Bund zwischen Morrissey und Mariah Carey? Mais non: Das M ist wohl ein Schmetterling, er steht in Zusammenhang mit dem Raupentatoo auf Morrisseys Unteram und zelebriert das Wunder der Fortpflanzung. Auch wenn laut geringschätzigem Ausdruck dies offenbar nie Morrisseys Steckenpferd war.

zu c)
ah ah ah!

Sandrine grübbelt nach:

Ist das Baby womöglich das, was nach all den Jahren gegenseitiger Ablehnung nie zustande kam? Years of Refusal, quasi? Nur was ist, ist unmöglich?

Sandrine fragt Moz: Mais qui es-tu Morrissey ?

Moz antwortet:

Otto Witte, mr. Abracadabra

Otto witte était tout à la fois: clown, avaleur de sabres, espion, sorcier, scaphandrier, escroc et comique allemand.

Mais oui : comique allemand.

Suite à une imposture, il est proclamé Otto Ier roi d'Albanie le 13 août 1913 ; il le restera trois jours.

La formation

Otto Witte naît le 16 octobre 1872 à Düsseldorf en 1872. Quasi analphabète, il commence à gagner sa vie dès l´âge de huit ans comme forain et illusionniste. On le retrouve entre autre « victime » dans un tour de magie où l'on faisait semblant de lui couper la tête avec une scie. Il loue ses services en tant qu'artiste peintre, ouvrier en bâtiment, équarrisseur, hôtelier, captureur d'animaux, scaphandrier aux Indes, avant d'être légionnaire dans l'armée turque.

Mais oui : légionnaire dans l´armée turque.

Purgeant une peine pour escroquerie, Otto Witte rencontre son complice et compatriote Max Schlepsig dans une prison de Barcelone. Rencontre relevant déjà du quasi improbable. On soudoi les gardiens, on s'évade ensemble, on parcourt l'Europe en compagnie d´un cirque, le premier comme clown, le second comme valeur de sabres. On accepte le rôle de bouffon d'un prince hongrois qui partait faire un safari en Afrique.

Mais oui : bouffon d´un prince hongrois qui partait faire un safari en Afrique.

L'ensemble de la compagnie est tuée par des pygmées cannibales.

Mais si : tués par des Pygmées cannibales.

Sauf les deux complices qui, par un tour de magie - ils avalent du feu, sont pris pour des dieux et repartent couverts de cadeaux.

De retour en Europe, ils poursuivent leurs aventures ; on n´ose déjà plus parlait de méfaits. Ils vendent un faux de La Joconde, volée en 1911 au musée du Louvre. La réputation d'Otto Witte se répand - tiens, donc.

À Addis Abéba, il aurait kidnappé une princesse éthiopienne.

Mais oui: aurait. Conditionnel présent.

De même, il aurait travaillé à Istanbul pour les services secrets allemands.

Mais oui: les services secrets allemands à Instabul. Imparfait passé.

Le couronnement

L'Albanie déclare son indépendante en 1912. Voyant que les grandes puissances européennes, à majorité chrétienne, souhaitent lui choisir un roi...

Mais oui : choisir.

... les Albanais, dirigés provisoirement par le général Essad Pacha, demandent au neveu du sultan de l'Empire ottoman, Halim Eddine, de devenir leur premier roi musulman.

L´imposture I

Les deux complices se rendent compte que Witte ressemble étrangement au neveu du sultan : il lui suffit de se teindre les cheveux et de se mettre une fausse moustache, ainsi que d'acheter un costume d'apparat.

Mais oui : se teindre les cheveux. Color Brillance de Schwarzkopf, nuance 896. Coloration permanente tenue extrême, une innovation des professionnels Schwarzkopf qui vous en fera voir de toutes les couleurs. Une technologie Brillance et des couleurs ultra intenses pour voir la vie en technicolore. Un produit de la grande distribution.

Faisant envoyer un télégramme « Prince Halim Eddine arrive », ils débarquent à Tirana en tant que prince et homme de confiance le 8 août 1913. Le 9 août, Witte fait un discours dans lequel il affirme successivement qu'il accepte le trône, déclare la guerre au Monténégro - ennemi héréditaire catholique : retour dans le futur 1991 - et que les femmes de son harem seront constituées de filles du peuple. Couronné le 13 août, il distribue, dans la journée, le trésor royal sur lequel il a fait main basse ; le soir, de retour dans ses quartiers, il sélectionne son harem. La nuit du 15, le général Essad Pacha reçoit un télégramme du vrai prince, qui s'étonne d'apprendre qu'il vient d'être couronné.

Mais oui : qui sétonne.

Le général accourt avec une troupe de soldats. Mais Witte, rusé, déclare avec aplomb que le général tente de faire un coup d'État. Les soldats, qui venaient d'être payés par le roi, lui obéissent et enferment le général. Sachant que le vent tourne, on s'enfuit avec une bonne partie du trésor royal, aidé par les femmes du harem. Ayant été promues de filles du peuple à femmes du harem royal - quelle ascencion sociale - elles leur restent fidèles et se déguisent en musulmanes.

Mais, si : se déguisent en musulmanes. Le costume est un miracle de simplicité et sied à toutes.

Ils s'enfuient donc au petit matin du 16 jusqu'en Italie. Une fois le trésor royal écoulé, ils reprennent leurs activités de cirque sans être inquiétés.

L´imposture II

De retour en Allemagne, il parade dans son uniforme de fantaisie, comme roi d'Albanie et se fait prendre en photo, carte d'identité à l´appui portant la mention d'ancien roi d'Albanie.
En 1939, il publie son autobiographie titrée Cinq jours roi d'Albanie. Les cinq jours au lieu de trois feraient référence au fait que le vrai prince n'est apparu que 5 jours après son couronnement. Belle mise-en-abyme. Il vit ensuite en Rhénanie et en Hesse.
Après la guerre, en 1946, il s'installe à Berlin où il réside dans le quartier de Pankow, puis dans celui de Wedding et exploite « un commerce d'occasion ». En 1950, il se retire à Hambourg chez sa fille.

Mais si: a girl.

Nurse:
It's a girl Mrs. Walker it's a girl.
It's a girl Mrs. Walker it's a girl.

Chorus:
A daughter! A daughter! A daughter!

En 1956, lorsque le prince Rainier III de Monaco épouse l'actrice américaine Grace Kelly, Otto Witte se plaint à la chancellerie de la Principauté de ne pas avoir été invité en tant qu'ancienne tête couronnée.

Sur sa pierre tombale on lit l´épitaphe : « Ancien roi d'Albanie ».

Flash info: Belangrijk nieuws van gisteren

1- Pas op: glimmend boek! Viel me gisteravond op toen ik het licht uitdeed. Dan ook nog uitgebreed geexperimenteerd: inderdaad, het fluoresceert in het donker. Verbaast me ook niks van Einstürzende Neubauten.

2- Ajax heeft de klassieker thuis tegen Feyenoord met 2-0 gewonnen. Bij de Rotterdammers ging er een beetje wat mis ("Maar is het niet altijd zo?", wou een echte Amsterdammer bij zeggen).
Jon Dahl Tomasson met griep, groenhemden niet in vorm, Tiendalli en een woeste bal...

3- Jazz Up Your Dutch is nog niet dood, heb net wat bloed in das Beest geïnjiceerd. Kunstmatige herlevingspoping, vrees ik, maar het komt nog goed uit. Yucca doet eventueel mee.

4- Kutweer.

5- Coke-wall op kantoor grooit, binnenkort concurreren ik en mijn collega´s met Berlin.

Dat was´t. Lekker belangrijk, hè?

Zuipen (2)

Zotte zatte zout
Zitten in de kroeg
Zuipen

Zuipen (1)

Zotte zatte zout
Zeemannen op zaal
Zuipen

Op de weiden

Wat staa je weer voor gek
Zo vroeg op de weiden
Dempend?

Huluberlu

De l'ancien français hurelu (« ébouriffé ») et berlu (« qui a la berlue, qui est excentrique », de nos jours « ne pas voir clair, ne pas voir les choses telles qu´elles sont ») .

Éventuellement de l'anglais hurly-burly (« tumulte »), l´étymologie n´est pas attestée. Hurly-burly provient d´un dialogue de MacBeth, acte I, scène I :

* First Witch: "When shall we three meet again / In thunder, lightning, or in rain?"
* Second Witch: "When the hurlyburly's done, / When the battle's lost and won."

# NL
BUITENBEENTJE
Iemand die vanwege zijn uiterlijk, denkbeelden of gedrag afwijkt van zijn naaste omgeving. Veelal gaat het om de familiaire omgeving. Een buitenbeentje is volgens de etymologie namelijk een bastaard, omdat hij of zij is verwekt buiten de benen van de echtgenote van verwekker.

SNOESHAAN
rare snuiter, vreemde snuiter, vreemsnuiter, zonderling, snoeshaan, snaphaan, opschepper, malle vent.

SNUITER
gabber, gast, kaarsepitknipper, knakker, knul, kwast, oproermaker, ouderwetse kaarsendover, peer, pief, poeper, prent, sinjeur, snurker, speksnijder, springer, vent, vogel, zonderling mens, zonderling, wilde knaap, snoeshaan, snaphaan, snaak, schalk, rare kerel, kwibus, kwant, kaarsenknipper, grappenmaker, kerel, kwant, vent, zonderling, kaarsensnuiter

KWIBUS
Vraisemblablement du latin quibus (datif, ablatif, pluriel) > quis, qui. L´origine de « kwidam » est à chercher dans « het Homo quidam fecit coenam magnam »

Responsoria in processione Corporis Domini/Statio I. Homo quidam, Op. 10b

Homo quidam fecit coenam magnam et misit servum suum
hora coenae dicere invitatis, ut venirent:
Quia parata sunt omnia.
Venite comedite panem meum et bibite vinum quod miscui vobis.
Quia parata sunt omnia.
Gloria Patri et Filio, et Spiritui Sancto.

Certain individu dont on tait le nom organisa un festin et diligea
Son serviteur à l´heure du dîner faire dire à ses invités de se hâter :
Car tout est fin prêt.
Venez manger mon pain et boire mon vin préparés pour vous.
Car tout est fin prêt.
Gloire au Père, au Fils, au Saint Esprit.

[traduction SM]

DWAAS
gekskap, gek, idioot, onnozelaar, zonderling, zot, kolderiek, mallotig, dol, getikt, krankzinnig, maf, mal, onnozel, raar, vreemd, bezopen, dom, kluchtig, ongerijmd, onverstandig, onwijs, onzinnig,
stom, uitzinnig, zinloos, buitensporig, overdreven, abnormaal achterlijk, atopisch, belachelijk, betoeterd, clown, dat is te dol, dol, dolzinnig, dom, domkop, dommerik, driest, dwalm, dwazerik, eigenaardig, imbeciel, knettergek, koddig, kolderachtig, kolderiek, krampachtig, lomp, maf, onbenul, onbezonnen, onnozekerel, onnozelaar, simpeziel, waanwijs, zot, zotskap, zonderling, zonder verstand, zinneloos, warhoofd, warhoofdig, waanzinnig, vreemd, redeloos, raar, potsierlijk, paljas, onzinnig, onwijs, onverstandig, onverstandig mens, onvernuftig, ontzind, onnozel, ongerijmd, onbesuisd, onberedeneerd, niet wijs, nar, malloot, malle, mal, mafkees, langoor, laf, lachwekkend, kwibus, kurenmaker, kalverachtig, inept, idioot, hansworst, halfzacht, grappig, getikt, geschift, bezopen, bezeten, bespottelijk, beroofd van zijn zinnen, achterlijk, absurd, aapachtig

Driedubbele kwibus
Driedubbele overgehaalde kaffer!
Malle-Kwibus

[non exhaustif]

# DE
Außenseiter, Eigenbrötler, Wunderling, aus seiner Art geschlagen, seltsamer Vogel, Spaßmache, Narr, Possenreißer, Witzbold, Spaßvogel, Hanswurst, sonderbarer Kauz, komischer Kauz.

# EN
eccentric, weirdo, simpleton, fool, simpleton

# FR
farfelu, braque, toqué, loufoque, extravagant, drôle d´oiseau, bougre

Knooppunt

Een man een jas een knoop
Een vrouw een hals een punt
Knooppunt

Halte au X

Ami du porno bourgignon, faisons entendre le X pour ce qu´il est : un double "s".

Daks, Luksembourg, eksetera. En revanche pour Bruxelles, on prononcera Brusselles. Restons dans les sifflantes: Ausserre, Aussonne, Aussey-Duresses. Ssetera.

Bruxelles en Bourgogne ? Plus maintenant bien sûr, et dieu merci. On remarquera aussi que lorsqu'on quitte la langue française pour dire et écrire Bruxelles, le "x" fait sa révérence. C'est Brussel en néerlandais, Brüssel en allemand.

Alors pourquoi un double "s"? Les copistes du Moyen Age traçaient une croix à la place des deux "s" pour gagner du temps. Plus tard sur des cartes anciennes et textes imprimés, on retrouvera indifféremment Auxonne ou Aussonne. Xstera.

Quelques preuves encore :

- Le Larousse donne l'écriture phonétique de Bruxelles, Auxerre, Auxonne. On lit : brysel, oser, oson.

- Une blague que l'on raconte du côté de Beaune et Meursault.
C'est le Glaude qui dit à son copain : "L'avo qu'te corre donc si vite, Pierrot, sans chêpia?"
Réponse du Pierrot : "M'emberlificote pas, j'm'en va voir le curé des Auxey desossé !"
Traduction pour les parisiens :
"Où cours-tu si vite, Pierrot sans ton chapeau ?"
Réponse : "Ne me trouble pas, je vais voir le curé des Auxey, désossé."

Vous saisissez la nécessité du double "s"?

Ssetera.

MAPping*: A Belgocentric Map of Europe

Click on the pic to maximize the view

Al draagt een aap een gouden ring...

...het is en blijft een lelijk ding.

De spreuk is een navolging van het Latijnse Simia est simia et si aurea gestet insignia (Erasmus, Adagia) en was voor Jacob Cats de aanleiding voor het volgende gedicht (1632):

Al draagt de aap een gouden ring
Zo is het toch een lelijk ding
Al heeft de sim een gulden rok,
Zo is 'et toch maar enkel jok;
Want schoon zij met een grote pracht,
Wordt deftig in het spel gebracht,
En dat ze voor de eerste maal
Komt prachtig treden op de zaal,

Komt wonder moedig aan de dag:
Zij is een aap, gelijk ze plach';
Want eer men nog de rolle sluit,
Zo kijken hare grillen uit,
Want zijde, goud, fluweel, satijn,
En geven niet als enkel schijn.
De vors die huppelt naar de poel,
Al zat hij op een gouden stoel.

Don't look back (in anger?)

No, please don't. This album by Oasis is... bad? Really bad? Too bad? Angering? Anyway.

But be happy in the haze of a drunken hour. Il y a un an, jour pour jour, je postais une revue du concert de Morrissey à l´Olympia, tour Girl In A Coma. Zénith d´un micro séjour dans la ville faite de nuits et de lumières.

History repeats itself: On remet ça en juin - cette fois à Lille - pour le Tour Of Refusal 2009. Même scénario, mais la lumière sera opaline. Et les nuits. Cher Disco Killer, mais que refuses-tu au juste ? On ne le sait toujours pas, et tant mieux. Oh, please, not a baby. Revue de l´album suit...

Amsterdam, Overtoom Caramba

Amsterdam branding

Uh Huh Me!

Ticket for PJ Harvey and John Parish at Paradiso, Amsterdam in May. Check.
Polly Jean H. Check
John Parish. Check. Well... yes, the guy who...well... will tour with PJ Harvey? The guy called John?

Ok, Wikipedia. Check. John, John, John:

Co-producing PJ Harvey's To Bring You My Love (1995). Yo, check.
On which he also played guitar, drums, percussion and organ. Really?
Producing in 1997 16 Horsepower's album Low Estate? Äh?
Guesting on Goldfrapp's album Felt Mountain. Nee, toch?
Producing Dionysos, Monsters in Love (2005). Ah, ben merde, alors ! (this is Belgian French).
His song "Boxers" covered by Howe Gelb. Howe Gelb? Uh Huh Me!